Kathmandu

De vlucht van Abu Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten), naar Kathmandu (Nepal) verliep smooth totdat we wilden gaan landen. De piloot kreeg geen toestemming vanwege noodweer. Onder ons zagen we hevige onweersbuien, terwijl boven ons de zon scheen aan een strak blauwe hemel. We cirkelden rondjes boven de luchthaven, na een uur zei de piloot dat hij binnen een kwartier zou horen of we nog zouden kunnen landen of doorvliegen naar een andere luchthaven. Een half uur later hoorden we dat een ander vliegtuig het ging proberen en als dat lukte gingen ook wij landen!!! Ongeveer twee uur rondgecirkeld te hebben, werd dan toch de landing ingezet. Dieuwertje zat stijf van de zenuwen en Claudia ging maar eens een dutje doen;)

Eenmaal aangekomen in het hotel, was de staat waarin het verkeerde minder luxe dan verwacht. We hadden gehoopt onze te kunnen opfrissen onder een warme douche en vervolgens neer te ploffen op het bed. Maar de douche was koud, de wc spoelde niet door en de matras was keihard. Toch hebben we heerlijk geslapen en hebben zelf de wc gefikst.
De volgende dag zijn we met onze reisbegeleidster Carla uit Nederland op pad gegaan. Je kon ook zelfstandig de stad verkennen, maar wij vonden het wel fijn om de eerste dag meegenomen te worden. We zijn met een gevarieerde groep, waarvan twee families, twee ook uit Limburg (zonder accent), eentje uit Groningen en allemaal wel enige reiservaring en interesse in het land.

Carla nam ons te voet mee naar Durbar Square, zodat we een goed indruk van het straatleven kregen. Op dit plein staan monumentale bezienswaardigheden zoals een tempel en museum. Het ligt in het oude gedeelte van de stad. Als je door de stad loopt is het een hele belevenis om de mensen bezig te zien. Zo proberen ze op allerlei manieren hun waar aan de man te brengen, bijvoorbeeld met een mand op de fiets. De huizen zijn smal met kleine deurtjes, waarin ook winkeltjes zijn gevestigd. Mensen lopen met vanalles op hun rug, zoals suikerspinnen, tapijten, je kunt het zo gek niet bedenken of je ziet het voorbij komen. Wat ook opviel zijn de straathonden, die overal liggen te slapen en de brommers zijn er in overvloed. Het rijdt kriskras door elkaar en met luid getoeter maken ze bekend dat ze er aan komen. De wegen zijn gedeeltelijk geasfalteerd, maar niet onderhouden.

Te voet ging het verder naar de Swayambhu area, dit is een complex met heilige gebouwtjes, muurtjes, bomen en waar ook apen rond lopen. Boven op de berg staat een tempel, die dan ook beter bekend is als de Apentempel. Het was best benauwd en na de klim naar boven, moesten we even bijkomen. We vonden het een mooie tempel met gebedsmolens beneden en de all seeing eyes boven. Na een paar rondjes gelopen te hebben, werd Dieuwertje uitgenodigd voor een meditatie. Ze ging hier graag op in en werd met klankschalen van top tot teen gemasseerd. dit was voor haar een bijzondere ervaring. Het was een enig gezicht om de apen vrij rond te zien lopen, sommige met een kleintje onder de buik, maar het was wel oppassen geblazen. Een groepsgenoot werd van zijn broodje beroofd en liep daarbij een kras op.

Per taxibusje reden we naar de Pashupatinath tempel. Dit is een heilige plek waar lijkverbranding plaatsvindt. Wij hebben dit van dichtbij mogen meemaken, althans aan de overkant van de rivier. In het lijkenhuis sterven de mensen of liggen de gestorven personen. Diezelfde dag vindt de verbranding plaats. Hierbij is de familie aanwezig en voert een aantal rituelen uit. De dode wordt in drie doeken gewikkeld, wit voor sadness, oranje voor holyness en rood voor happiness. Voordat het lijk op de brandstapel wordt gelegd, worden de voeten en het gezicht gewassen in de rivier. De verbranding vindt buiten plaats aan de rand van de rivier, erna gaan de resten de rivier in. De rivier is voor hen heilig en het is voor hen heel belangrijk dat dit zo gebeurd. Mensen die het hout niet kunnen betalen worden met stenen verzwaard en in de rivier gelegd.

In de tussentijd begon het te regenen en te onweren. We reden verder naar een stoepa in de Shree Boudhanath area. Omdat het inmiddels stortregende hebben we daar eerst iets gegeten. We hadden mooi uitzicht op de stoepa en bestelden momo's. Dit zijn gevulde deegtasjes. Gestoomd of gefrituurd met kip of groenten en een pittig sausje erbij. Erg lekker. Na de bui weer naar buiten en om punten te scoren een aantal rondjes om de stoepa gelopen. Het is trouwens gewoon dat je bij dit soort complexen entree betaald en rondom zojn altijd kraampjes met snuisterijen.

Claudia vond het erg rustig in de stad en vroeg zich af of er soms voetgangerszones waren. Iedereen vond dit zeer comisch, aangezien hier niks geregeld is laat staan iets voor voetgangers. Er bleek een staking gaande te zijn, waarnij er geen auto's reden en uit solidariteit de winkeliers hun luiken sloten. Dit is iets wat je niet gauw meemaakt, we hebben ervan geprofiteerd door met de fiets de stad te verkennen. Ook dit was weer iets magnefieks om mee te maken. We fietsten naar Patan, een stad die aansluit tegen Kathmandu. We bezochten een square en de Goldentempel, waar je je schoenen uit moest doen. Eenmaal terug aten we thali een rijstschotel met kommetjes lekkers zoals spinazie, gekruide stukjes aardappel, kerriesaus, groentemix en een voorafje met pittige koriander.

Morgen om acht uur vetrekken we richting Lhasa met het vliegtuig, de eerste reisdagen zijn als zeer positief ervaren en we zijn snel aan de voor onze vreemde omgeving gewend.