Laatste week

Van Lhasa naar Gyantsen via het Yamdrok tso en de Kambala pas.

Yamdrok tso is het hoogst gelegen meer ter wereld. Het is turcoise gekleurd, prachtig blauw. Super lang, kilometers achter elkaar met aftakkingen, inhammen, tussen de bergen door. We kijken onze ogen uit. Meestal doe ik 's middags een dutje in de bus, maar vandaag niet. Het is continue mooi en fascinerend. Er is geen menselijke activiteit te bekennen op het meer, wat het ook weer ruig maakt. Zo strak. Af en toe een vogeltje, verder niks. De bergen er langs worden steeds hoger en er verschijnen gletschers in beeld.

Kambala pas ligt boven de 5000m, prachtig uitzicht. We nemen pauze voor de lunch. Onderweg komen we dorpjes, yakkuddes, nomadententen, schapenkuddes, paarden, koeien, geiten, iets dat op antilopes leek en vele aparte vogels tegen. Boeiend dat dit allemaal op deze vrij droge kale vlaktes kan overleven.

Gyantsen is een dorp met een burcht, klooster, nunnery, tempel en naast de Chinese gebouwen ook nog een oude Tibetaanse kern. We komen hier 's avonds aan en blijven twee nachten. Na een heerlijke apple pancake lopen we met een klein groepje richting burcht. Bij de burcht gebaart een man ons de andere kant uit en probeert ons duidelijk te maken dat we niet naar boven kunnen, het zou te gevaarlijk zijn. Dan maar er omheen. We komen in het oude gedeelte aan dat opgeknapt wordt. Het is hartstikke leuk om hier doorheen te lopen. Beneden wonen de koeien, die nu buiten voor de deur aan de ketting liggen en boven wonen de mensen. Een man is garen aan het klossen, we zien drie kraantjes uit de grond steken. Hij gebaart ons dat dit voor de buurt is en dat ieder op een bepaald tijdstip er gebruik van kan maken. Uiteindelijk komen we bij het tempel/kloostercomplex aan waar we vrij lang rondtoeven. We treffen hier ook de andere groepsgenoten en gaan op ons gemak de boel bezichtigen. Tegen betaling mogen we hier ook foto's maken. We boffen dat er monniken bezig zijn om een mandala te kleuren, mede hierdoor zijn er ook behoorlijk wat pelgrims. Na de middag struinen Hellen, Dick en ik nog even langs de winkeltjes en bezoeken de vlees- en groentenmarkt. Nadat ik een foto maakte met de Ipad, kreeg ik veel bekijks. De dames wilden ook een foto maken en mijn foto's bekijken. Ze waren zo onder de indruk, dat ze me niet meer lieten gaan.

Shigatse is een stad met een groot commercieel kloostercomplex. Ik heb geen zin om het te bezoeken en loop de kora samen met drie dames. Het is vrij heet en het gaat bergop. Ik laat de dames verder gaan en doe het rustig aan. Onderweg stop ik om van het uitzicht te genieten en maak foto's. Ik ga op een steen zitten die glad is, een pelgrim gebaart dat ik naast haar kan komen zitten. De stenen zijn hier bedekt met een deken. Ze zijn echt behulpzaam. Ik loop weer verder en een pelgrim begint een gesprek met me. Ik versta er niks van, maar antwoord gewoon in het Nederlands en zeg zoiets van wat een mooi weer en een prachtige plek! Zo fanatiek als ik ben, loop ik verder naar de burcht en maak een grote ronde die via de stad weer terug loopt. Volgens het programma zouden hier ook overnachten, maar Carla heeft een beter idee en we rijden door.

Sakya is een klein dorpje met .........een klooster! Dieuwertje en ik slapen met ongeveer de helft van de groep in een family questhouse. Super knus, gezellig en gewoon goed. Leuk om mee te maken. Toilet is buiten een gat in de grond en we krijgen thermoskannen heet water om mee te wassen. Na het eten wordt ik ziek, diarree. Ik was al verkouden, hoesten, keelpijn en een druk op de bijholtes. Ik besluit naar een apotheek te gaan. Met gebaren maak ik duidelijk wat ik heb en binnen twee minuten sta ik weer buiten met drie doosjes pillen. Ik moet drie keer per dag tien pillen innemen. Helaas of maar goed ook, lukt dit niet. Ze komen weer terug. 's Avonds stop ik er al mee, ik heb trouwens geen idee wat ik gekregen heb, alles in het Chinees. Thuis de docent Chinees maar eens vragen!

Shegar is een tussenstop omdat de reis naar de Everest anders te lang is.

Rongbuk is een heel klein plaatsje met uitzicht op de Mount Everest. De groep gaat er 's middags nog met de bus naar toe, ik kan helaas niet mee. Een aantal loopt nog een stuk terug en geniet van de berg. Gelukkig zie ik het vanaf hier ook en ga op een steen zitten. Sommigen zijn al snel weer terug en samen kijken we hoe de lucht en kleuren veranderen. De volgende ochtend gaan we nog een keer met z'n allen erheen. We vertrekken om acht uur, maar mogen pas om negen uur naar het basecamp. We besluiten te lopen, want dat mag tot aan de controlepost. Ik ben bekaf als ik aan kom en ook daar mogen we niet verder, mits we de gids bij ons hebben. Die staat met de tickets bij de bus. Als we eenmaal mogen, duwt Alies me de berg op. Ik heb zelf geen energie meer, maar ben zo blij als ik boven aan kom. Na een paar minuten uithijgen, de hoogte mat je ook af, straal ik helemaal. Samen met dieuwertje hang ik de gebedsvlaggetjes op en laten het bijzondere moment vastleggen.

Tingri is de laatste plaats in Tibet die we aan doen. We rijden door de bergen over twee passen. Het verblijf lijkt op een motel. Allemaal kamers naast elkaar, ter grote van een cel voor twee personen. De wanden zijn bekleed met een soort plastic tafellakens met bloemetjes en hartjes. Ik heb een snoopykussen. We krijgen weer thermoskannen water en buiten is koud water. Buiten is het ook warm en we besluiten op een rij ons haar te wassen, dat werd tijd!

We verlaten Tibet op een speciale manier. Boven op de pas koop ik mijn laatste souvenirs en we lopen een stuk naar beneden, waar de bus ons later weer oppikt. Dit is geweldig, wat een indruk maakt die Himalaya. Helaas krijg ik onderweg buikkrampen en ga snel langs de weg zitten. Ik probeer toch alles in me op te nemen en laat me eerder door de bus oppikken. Tibet vaarwel.